|
Getting your Trinity Audio player ready...
|
એક નાનકડા સુખડ ગામમાં એક ધોબી તેના પરિવાર સાથે રહેતો હતો. તેની સાથે બે વફાદાર સાથીઓ રહેતા: એક મજબૂત ગધેડો અને એક ચોક્કસ કૂતરો. ગધેડો દિવસે ભારે કપડાનાં બંડલો ઉપાડી નદી સુધીનો મારો કાપતો, જ્યારે કૂતરો રાત્રે ઘરની રક્ષા કરતો અને ધોબીની સાથે ફરવા જતો. ધોબીએ બંને માટે આંગણામાં એક છાપરું બનાવ્યું હતું, પરંતુ તે ક્યારેય તેમને પ્રેમ અથવા કદર આપતો નહીં.
એક રાત્રે, જ્યારે ધોબી અને તેનો પરિવાર ઊંઘી ગયેલા હતા, એક ચોર ઘરમાં ઘૂસ્યો. કૂતરાએ ચોરને જોયો, પરંતુ તે ભસ્યો નહીં. ગધેડાએ આ જોઈને કૂતરાને કહ્યું, “ભાઈ, ચોર અંદર આવ્યો છે! ઝટ ભસીને માલિકને જગાડ!”
કૂતરો બોલ્યો, “માલિકે ક્યારેય અમારી કદર નથી કરી. છેલ્લા કેટલાક દિવસથી તો અમને યોગ્ય ખોરાક પણ આપતો નથી. જો તેને અમારી કિંમત નથી સમજાતી, તો આજે હું મદદ કરીશ નહીં. ચોર લૂંટી જાય તો ખરો, માલિકને પછી અમારું મહત્વ સમજાશે.”
ગધેડો નારાજ થયો અને બોલ્યો, “આ સમય ફરિયાદ કરવાનો નથી! ભસીને માલિકને જગાડ!” પણ કૂતરાએ ફરીથી ના પાડી. ગધેડો ક્રોધે ભરાયો અને બોલ્યો, “તું નિમકહરામ છે, પણ હું મારા માલિકનો વિશ્વાસઘાત કરીશ નહીં. હું જ માલિકને જગાડું છું!” અને તે જોરથી ભૂંકવા લાગ્યો.
ધોબી અને તેનો પરિવાર જાગી ગયા. ચોર ભાગી ગયો. પણ જ્યારે ધોબી બહાર આવ્યો, ત્યારે તેને કોઈ ચોર નજર ન આવ્યો, ફક્ત ગધેડો જોરથી ભૂંકી રહ્યો હતો. ધોબીને ગુસ્સો ચઢ્યો અને તેને લાગ્યું કે ગધેડાએ નકામી ઊંઘ ભંગ કરી છે. તેણે ગધેડાને દંડો મારીને ઘાયલ કરી નાખ્યો. કૂતરો આ બધું શાંતિથી જોઈ રહ્યો અને મન હી મન બોલ્યો, “અરે મૂર્ખ! જો તું ચુપચાપ રહ્યો હોત તો આ દુઃખ ટળ્યું હોત.”
વાર્તાનો સારાંશ:
આ વાર્તા શીખ આપે છે કે જ્યારે સેવા અને વફાદારીની કદર ન થાય, ત્યારે અસંતોષ ફેલાય છે. સાચો સમય સાચી ક્રિયા માટે જરૂરી છે, અને અવિચારીપણું ઘણી વાર દુઃખનું કારણ બને છે.
